Frank de Boer heeft, in samenspraak met de KNVB, besloten per direct op te stappen als bondscoach van het Nederlands elftal. Dit na de nederlaag van de oranje-mannen tegen Tsjechië. Het is een bijzonder tafereel. Als sportcommentatoren van tevoren een verkeerde voorspelling doen, hoor je daar achteraf niemand over. Laat staan dat de commentatoren in kwestie verplicht op moeten stappen. Maar wanneer oranje verliest, is de verwachting meteen dat de bondscoach moet vertrekken. En deze verwachting werd ook deze keer weer waargemaakt. Zo ging Frank de Boer van bondscoach tot zondebok.
Bondscoach & zondebok: “Frons de Boer“
Cabaretier Theo Maassen heeft het in zijn show Ruwe Pit over “Frons de Boer”. Hij speculeert hier over waarom Frank de Boer altijd die frons op zijn gezicht heeft en altijd zo chagrijnig kijkt. Eerlijk is eerlijk: de Boer heeft nu een reden om zijn frons te dragen. ‘Zijn team’ heeft verloren dus is hij verantwoordelijk voor het verdriet van vele Nederlanders en meer. Zelfs buitenlandse pers ging los. “Een schokkende uitschakeling voor Nederland op het EK” Twitterde de BBC. Ik ben benieuwd hoeveel Nederlanders die niks om voetbal geven ‘gechoqueerd waren’.
Het is moeilijk te geloven voor sommige voetballiefhebbers en sportcommentatoren die geen enkele andere hobby lijken te hebben dan ‘over al het sport gerelateerde een mening hebben’. Maar ze bestaan: mensen die geen zak om sport geven. Laat staan voetbal. Choquerend of niet? Maar één ding vind ik wel interessant: hoe een bondscoach meteen een zondebok wordt bij verlies.
Bondscoach als zondebok: lekker makkelijk
Ik begrijp volledig dat het in tijden van verdriet en woede fijn is om ergens tegen aan te schoppen. Je moet immers ergens je frustratie op kwijt. Nu kreeg De Boer natuurlijk wel gewoon een lekkere 1,2 miljoen als salaris. Bij zo’n beloning hoort natuurlijk ook een prestatie. Maar journalisten die een bondscoach en een team meteen afzeiken als ze het verprutsen, maar vervolgens hun mond houden als ze winnen, getuigt wel van heel veel arrogantie en cynisme. Wint het team? Dan heeft het team goed gepresteerd. Verliest het team? Dan is dat de schuld van de bondscoach. Het getuigt een beetje van het ‘Wíj hebben gewonnen maar zíj hebben verloren’ principe. Je vereenzelvigde je met het team, dat team presteerde niet en daar wil je niet mee geassocieerd worden. Wie blijft er dan over om af te zeiken zonder dat je in de spiegel hoeft te kijken? Precies: de coach.
Het zijn de over het paard getilde en cynische sportjournalisten die nou eenmaal ergens over moeten schrijven. En oud-profvoetballers die maar weer eens duidelijk maken dat ze écht niks anders kunnen dan tegen een balletje trappen (en zelfs dát kunnen ze dus niet meer). Het is altijd zo gênant om te zien hoe sommige mensen het over voetbal kunnen hebben alsof het hogere wiskunde is. Maar mensen kijken er in grote getale naar en daarmee hebben ze invloed. En onder die druk zien De Boer en de KNVB blijkbaar geen andere optie dan zich aanpassen aan de publieke opinie. Dat het elftal zelf misschien gewoon slecht presteert doet er blijkbaar niet zo erg toe.
Het zou De Boer sieren als hij gewoon was gebleven en de KNVB achter hem was blijven staan. Maar blijkbaar staan zowel de beste als de slechtste scheepslui aan wal. De coach langs de zijlijn wist het het slechtst. De sportcommentatoren in hun bureaustoel achter hun scherm wisten het het beste. En wat denken de niet gechoqueerde Nederlanders die niks om sport en voetbal geven: ‘ik heb wel wat beters te doen.’
Door: Martine Seuren
Foto: Attila Kisbenedek/AP
Wegens privacyredenen schrijft Martine Seuren onder een gefingeerde naam. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
